Hartfalen

Hartfalen is een neurohormonale ontregeling die samenhangt met de pompfunctie van het hart. Er zijn tal van verschijningsvormen van hartfalen, wat ertoe leidt dat het een heterogeen ziektebeeld is. Afhankelijk van de verschijningsvorm wordt het ziektebeeld met verschillende diagnostische methoden geëvalueerd. Tussen 20 en 30% van de mensen krijgt te maken met hartfalen, meestal als zij ouder zijn dan zeventig jaar. In 2020 zijn 3145 mannen en 3985 vrouwen overleden aan hartfalen.  Wegens de problemen met de definiëring van hartfalen enerzijds en het grote aantal niet gediagnosticeerde gevallen anderzijds is de prevalentie niet exact aan te geven. De schatting van het aantal personen met hartfalen in 2020 was 240.800, waarvan 36.100 (18.600 vrouwen en 17.500 mannen) de diagnose in 2020 kregen..

Deze nascholing is gebaseerd op de NHG standaard 2021 (is gebaseerd op 2016 ESC), de 2021 ESC guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic haertfailure en recente Randomised Controled Trials of meta-analyses. De verschillen tussen de NHG standaard en de ECS richtlijn worden aangegeven.

Zowel voor de diagnostiek als voor de behandeling geldt dat de situaties van toepassing zijn op de thuiswonende patiënt als op de in het verpleeghuis wonende patiënt. Er komen verschillende groepen medicamenten aan bod: diuretica, ACE-remmers, bètablokkers, aldosteronantagonisten, angiotensine-II-receptorantagonisten, digoxine, vaatverwijders, calciumantagonisten en SGLT2-remmers. In deze cursus treft u recente inzichten aan over de waarde van deze middelen bij ouderen met complexe pathologie en een beperkte levensduur. Tevens worden een aantal medicamenten die in de laatste jaren meerwaarde hebben aangetoond besproken.